ما ملت همیشه متعجبیم. همیشه در حیرت. از بلاهایی که سرمون اومده لمس شدیم. دلمون میسوزه به حال خودمون و کاری هم از دستمون برنمیاد. در نتیجه دفعه بعد بلای بزرگتری نازل میشه و ما با حیرت بیشتری نگاه میکنیم. آخه مگه میشه؟ مگه داریم همچین چیزی؟ به هر کی بگی بهت میخنده و پوزخند میزنه. اما اینجا شدنیه. کلاتو سفت میچسبی که باد نبرتش. یقتو میدی بالا و دستاتو میکنی تو جیبت. سوز داره میزنه تو چشمت اما تو خوب یادگرفتی که بی تفاوت شی. که کور شی. که کر شی. که راهتو بکشی و بری. سال نو، هزار امید نو
دلسوزی کافیه دیگه! باید یه کاری بکنم واسه خودم
دقیقا همینقدر مایوس
شی ,تو ,مگه ,حیرت ,میزنه ,نبرتش ,شی که ,نبرتش یقتو ,باد نبرتش ,که باد ,میچسبی که
درباره این سایت